Zimno

Trochę przesadziłem.
Kalendarzowo druga połowa jesieni, ale pogoda raczej nas rozpieszcza, wtorkowe święto wojska celebrowaliśmy w pełnym słońcu.

Tytuł i temat wpisu to wynik machinacji google, które obserwuje moje zachowanie w internecie i podsuwa swoje sugestie.

Wyznam, że po przebudzeniu porannym włączam telefon, rozwiązuję aktualne Wordle i ani się spostrzegę a tu wyświetla mi się lista propozycji muzycznych.
Wczoraj na czele był piosenka The Cold Song - KLIK.
Wykonawca - demoniczny Klaus Nomi - jak chcę się wystraszyć to puszczam piosenkę w jego wykonaniu. Więcej na zakończenie wpisu.

Tym razem jednak więcej uwagi zwróciłem na muzykę a konkretnie na jej zdecydowanie symfoniczny charakter.
Jeden klik więcej i zaskoczenie - to jest muzyka słynnego angielskiego kompozytora Henry Purcella, konkretnie - fragment z jego opery King Arthur.
W tym miejscu zadziwiło mnie, że już 330 lat temu ktoś pisał taką muzykę.

Henry Purcell...
Gdy, jeszcze w Polsce, zainteresowałem się muzyką klasyczną, muzyka renesansu i XVII wieku to były głównie Włochy i Francja.
Muzyka angielska pojawiała się raczej w kategorii muzyki współczesnej, przede wszystkim Benjamin Britten. To właśnie dzięki niemu usłyszałem nazwisko Purcell, konkretnie - Wariacje na temat Purcella - KLIK.
Dopiero w Australii dowiedziałem się, że Purcell to ogromny rozdział w historii muzyki wczesnego baroku, ale to już zupełnie inna historia.

Legenda o Królu Arturze - poznałem ją w szkole, jako legendę, zapamiętałem kilka nazwisk i żadnych faktów.
Co innego książka M. Twaina - Yankes na dworze króla Artura - mam ją na półce.

Teraz zaczęło mnie gnębić pytanie - skąd Zimno w tej historii, i to podniesione do rangi uzasadniającej całą arię operową?
Poszukałem na internecie libretta - JEST - ale nie streszczenie tylko pełen tekst, nie na moje zdrowie.
Z powierzchownej inspekcji widzę, że nie ma tam wzmianki o szlachetnym rycerzu Lancelocie czy o królowej Ginewrze, zamiast tego jakieś polityczne rozgrywki między czarownikiem Merlinem i plemionami sąsiadującymi z Anglią.
Cały III akt to konfrontacja z Krainą Mrozu - Friesland (Frozen Land).
Tu pojawia się Zimny Geniusz (Cold Genius) i odśpiewuje mrożącą krew w żyłach arię.

Wracając do Zimnej Pieśni - nazwisko kompozytora otworzyło drzwi do wielu innych wykonań tego utworu, moją uwagę zwróciło wykonanie przez Polaka - Józefa Orlińskiego  - spojrzałem - KLIK - i... zrobiło mi się zimno. Wygląda na to, że ta muzyka nawet w wykonaniu rodaka robi mrożące wrażenie.

Wiecej Klausa Nomi:
Total Eclipse - KLIK - tutaj robi mi się znowu zimno.
Simple Man - KLIK.

Simple Man - prosty człowiek.
Wiedziony prostym instynktem zajrzałem na sąsiednią ulicę, na której w ostatni wtorek sfotografowałem nabierający kolorów klon.
Kolorów przybyło...