Rozdwojenie jaźni

Wielki dzień, uroczystość urodzin Klary Olsyfiewny, jedynej córki Państwowego Radcy Berendejewa, dzień uczczony znakomitym, wspaniałym bankietem - takiego bankietu dawno nie widziano w murach budynku przy moście Izmaiłowskim ani w jego okolicy, bankiet, który bardziej przypominał ucztę Baltazara  niż bankiet, który miał w sobie jakiś babiloński smak jeśli chodzi o świetność, luksus i wystrój, z szampanem Clicquot, ostrygami, owocami ze sklepów Jelisejewa i Milutina, z różnymi mięsami ze specjalnie tuczonych cieląt, z wszystkimi stopniami Tabeli Rang (KLIK) - ten świąteczny dzień z tak uroczystym bankietem i zakończony olśniewającym balem, małym, intymnym, rodzinnym balem, ale jednak olśniewającym jeśli chodzi o smak, wykwintne maniery i wystrój. (....) Och, gdybym był poetą! Przynajmniej takim jak Homer czy Puszkin, ktoś z mniejszym talentem nie powinien wtykać w to swojego nosa (...) Odmalowałbym wam wtedy najpierw tych gości zagłębionych w pełnej szacunku ciszy i oczekiwaniu, ciszy bardziej przypominajcej Demostenesowskie krasomóstwo niż ciszę. Następnie przedstawiłbym...

F. Dostojewski - Sobowtór - angielski tytuł Double, rosyjski Двойник.

Wtorek. Po kilku zimowych dniach do Melbourne wróciła słoneczna jesień.
Przypomniało mi się - choć szron na głowie, choć nie to zdrowie, to w sercu ciągle maj - i postanowiłem poczuć kwiecień, wybrać się do miasta.
Tramwajem. Znalazłem zaciszne miejsce i zagłębiłem się w lekturze - patrz wstęp.
Trochę boję się Dostojewskiego, do tego jeszcze w tłumaczeniu na angielski. Dzisiejsza lektura jednak mnie zaskoczyła. Po pierwsze tłumaczenie wydało mi się bardzo naturalne. Po drugie, ten Dostojewski, niby Dostojewski a czyta się jak Gogol.
Być może tytuł to tłumaczy - Sobowtór - niby Gogol, a przecież Dostojewki. Po rosyjsku Dwojnik - tego nie da się lepiej wyrazić.

Mój cel Scots' Church - kościół Szkotów - powstał już 2 lata po tym jak pierwszy biały człowiek postawił stopę w miejscu gdzie obecnie znajduje się Melbourne - KLIK.

Najbardziej centralne miejsce w Melbourne a jednak na chwilę można zapomnieć o wieżowcach i ulicznym ruchu.

Cel wizyty - wczesno-popołudniowy koncert.

Młodzi wykonawcy, stara muzyka.
Na początek -  J.S. Bach - Partita Nr 1 na skrzypce - KLIK.

Publiczność... przed rozpoczęciem zauważyłem znajomą twarz.
Skąd ja ją znam? Czy ja ją na pewno znam?
- Lech? Czy tak? Ja jestem Margaret.
A więc znam - koleżanka z pracy sprzed 25 lat. Non omnis moriar.

Po koncercie rozglądam się po okolicy. Na przeciwko konkurencja - kościół Św Michała -  - KLIK- powstał 2 lata po Scots' Church. To Uniting Church, Wybudowali go nie Szkoci, Nie szkodzi.

A 10 kroków w prawo - nasze spokojne i bezpieczne miasto.

Powoli idę w kierunku przystanku tramwajowego. Mijam ogromny wykop, to prace nad nową linią metra.
Prace nad... - jak można mówić, że nad, skoro wyraźnie widać, że pod, pod anglikańską katedrą Św Pawła.

Na trawniku pora lunchu dla ludzi i gołębi.

W tramwaju moją uwagę zwraca pan siedzący naprzeciwko.
Jakoś nie wygląda mi tramwajowo - szron na głowie, ale strój jakiś taki estradowy - czarne spodnie i czarna koszula z krótkimi rękawami. Na palcach sporo pierścieni, prostych ,ale stylowych.
Uśmiecha się do mnie i, podobnie jak ja, pogrąża w lekturze.
Zerkam na grzbiet książki - chyba ta...

To się zgadza z tym dniem z jakiegoś innego bytu.

Docelowy przystanek, znajome sklepy, mój parafialny kościół. moja ulica, nasz dom.

Miałem w planie wybrać się wieczorem na spotkanie Towarzysta Egzystencjalistów. Zrezygnowałem - dwie egzystencje w jednym dniu wystarczą.