Niedzielne czytanie - moja jedyna opowieść

Wspominałem kilka razy na tym blogu angielskiego pisarza Juliana Barnesa. Przeczytałem już chyba tuzin jego książek, wszystkie mnie trochę zdenerwowały, ale bogactwo jego języka i przewrotność rozważań przeważają nad odbiorem treści więc czytam dalej.

Tym razem jest to The Only Story czyli... Jedyna Opowieść.
Niby jedyna a na okładce widać, że autor ma wątpliwości. Typowe.

Oto jego wyjaśnienie:
Większość z nas ma do opowiedzenia tylko jedną historię. Nie mam na myśli, że wydarzyła nam się tylko jedna rzecz: wydarzyła się ich niezliczona ilość i przerabiamy je na niezliczone opowieści. Ale tylko jedna z tych opowieści się liczy. Moja.

Tu pojawia się problem. Jeśli to jest twoja jedyna opowieść, to opowiadałeś ją najczęściej, choćby nawet samemu sobie. 
Stąd pytanie: czy te powtórne opowiadanie zbliżyło cię do tego co się naprawdę wydarzyło, czy raczej cię oddaliło?

Pewnym testem jest porównanie, czy w kolejnych wersjach wypadasz w swoich opowieściach jako lepszy człowiek, a może jako gorszy. Jeśli jako gorszy, to może oznaczać, że stajesz się bardziej prawdomówny. Jest też inna możliwość - antybohaterstwo, przedstawiasz siebie gorszego niż byłeś, a to może być formą samochwalstwa.

Bardzo na czasie. Jestem zdecydowanie na etapie opowiadaniu samemu sobie Mojej Opowieści. Zastanowiłem się nad ostatnim zdaniem. Wydaje mi się, że w kolejnych powtórkach wypadam coraz gorzej.
Staję się bardziej prawdomówny? To pytanie uważam za bezsensowne. Po pierwsze, i ostatnie - cóż jest prawdą?
Nie jest to samochwalstwo, nie czuję się po takim opowiadaniu lepiej.
Nie czuję się też gorzej. Rozkładam ręce z bezradnym uśmiechem - jakoś tak się złożyło.