Niedzielne czytanie - Wymiary życia

To polski tytuł książki Juliana Barnesa - Levels of Life.
Levels - poziomy - to słowo chyba lepiej oddaje koncepcję autora.
Poziom pierwszy - The Sin of Height - Grzech wysokości?
To jest tylko kilkaset metrów nad ziemią, wysokość na jaką mogą się wznieść balony w połowie XIX wieku. Czy to grzech?
Ta część powieści poświęcona jest kilku pionierom lotów balonem oraz fotografii. Czytałem to bez przekonania - dokąd autor zamierza nas zaprowadzić?

Poziom drugi - On the level - Na poziomie. To krótka historia romansu jednego ze wspomnianych w części pierwszej balonistów ( a może baloniarzy ) Freda Burnaby ze słynną aktorką Sarah Bernhardt.
Romans tak krótki jakby go w ogóle nie było. Fred Burnaby wyznaje jej miłość i proponuje małżeństwo. Sarah Bernhardt pyta o przyszłość aeronautyki. Ta przyszłość niewątpliwie należy do maszyn cięższych od powietrza.
- Balon może być zwiany w nieprzewidzianym kierunku przez kaprys natury. To niebezpieczne - zauważa Sarah - Wyobrażam sobie, że cięższa od powietrza maszyna latająca będzie miała jakiś napęd, system sterowania, będzie dużo mnie niebezpieczna.
- Niewątpliwie.
- Rozumie pan o czym mówię.
- Obawiam się, że jestem nadal w chmurach Madame Sarah.
I tak to się skończyło.

Poziom trzeci - The loss of  depth - Utrata głębokości/głębi.
Zaskoczył mnie ten tytuł. Poziom pierwszy był nad ziemią, poziom drugi na ziemi, poziom trzeci, logicznie, powinien znajdować się pod ziemią.
I właśnie tam się fizycznie znajduje. Trzecia część poświęcona jest smutkowi, cierpieniu, boleści autora po utracie ukochanej żony.

Mam duży szacunek dla autora, że tak szczerze dzieli się z czytelnikami swoim smutkiem. Rzecz w tym, że czuję się tu całkowicie bezradny i nieco zażenowany.
Autor poświęca sporo miejsca krytyce swoich przyjaciół i znajomych , którzy niewłaściwie reagowali na jego żałobę. Rozumiem to, szczególnie rozumiem jak niepewnie czuje się osoba, która spotyka przyjaciela, który przeżył taką stratę. Niestety po przeczytaniu tej książki nie jestem ani trochę mądrzejszy w tym temacie.

Z drugiej, praktycznej, strony. Poza jednym wyjątkiem nie znam mężczyzny, któremu zmarłaby żona natomiast znam tuziny odwrotnych przypadków. We wszystkich śmierć męża dodała żonie wiele energii i optymizmu, te kobiety wyraźnie odżyły.

Autor nie byłby sobą jeśliby nie zaprezentował jakiegoś unikalnego słowa, wszak przez wiele lat pracował jako leksykograf w redakcji Oxford Dictionary.
To rzadkie słowo to uxorious. Google tłumaczy to jako - zaślepiony w swojej żonie. Angielskie tłumaczenia to - having or showing an excessive or submissive fondness for one's wife. Nadmierna, poddańcza miłość. To nie brzmi pozytywnie. Podejrzewam, że ten termin stosowano w czasach gdy nadmierna czułość ze strony mężczyzny była uważana za słabość.

W każdym razie słowo to nie miało nigdy żeńskiego odpowiednika.

P.S. Trzecia książka tego roku i znowu niezadowolenie. A druga książka Juliana Barnesa.
Jednak sięgnę po następną jego książkę, mamy inne poglądy, ale przynajmniej dostarcza tematów inspirujących do krytyki. Poza tym pisze krótko.