Zgiełk

Zgiełk czasu, angielski tytuł - The Noise of Time - KLIK.
To była ostatnia książka przeczytana w 2017 roku. 
Przyznam się, że jej czytanie sprawiło mi przykrość. 
Dlaczego? 
Zastanawiałem się dlaczego J. Barnes napisał tę książkę? Czy chciał pokazać okrucieństwo systemu stalinowskiego? Dlaczego w takim razie nie zrobił tego na postaci fikcyjnej? Jako przykład podam świetną książkę Artura Koestlera: Darkness at Noon. 
Prawdę mówiąc, to czytając The Noise of Time odnosiłem wrażenie, że niektóre sceny są wyjęte z książki Koestlera. Pewnie nie, dla mnie to tylko dowód, że twarz stalinizmu była w każdym przypadku równie przerażająca. 
Dlaczego więc Szostakowicz? Czy dlatego, że dość sławny (choć w bardzo ograniczonej sferze)? Czy dlatego, że, co tu owijać w bawełnę, Szostakowicz uległ władzy, uległ jej na każdym froncie, nie wykazywał oporu w przyjmowaniu dobrodziejstw jakimi ta władza do obsypywała. A obsypywała: 3 razy order Lenina, order Rewolucji Październikowej i każdy inny możliwy order jaki artysta w ZSRR mógł osiągnąć. Do tego pełen komfort finansowy, samochód z kierowcą, dacza , w której, gdy artysta miał kłopoty z chodzeniem, natychmiast zainstalowano windę.
Myślę, że właśnie to skusiło Barnesa - pokazać wewnętrzną walkę z gruntu uczciwego człowieka z nieludzkim systemem. W pewnym sensie analogia z Faustem - sprzedaj mi duszę a uratujesz swoją sztukę.
Stefan Kisielewski w książce Gwiazdozbiór Muzyczny ( rok 1959) prawie przy każdym kompozytorze powtarza słowa Krasińskiego: nie każdy, kto tworzy piękno, musi sam być piękny. 
J. Barnes nie pisze prawie nic o pięknie, czyli o muzyce D. Szostakowicza. Być może nie zna zbyt dobrze tego tematu, w tym przypadku można zapisać mu to na plus, ale tym bardziej nurtuje mnie pytanie: dlaczego wybrał ten temat?
Barnes analizuje co też czuł Szostakowicz gdy... 
Niestety dla mnie są to dość niesmaczne analizy. Nie chcę wiedzieć o prywatnych sprawach Szostakowicza - relacje z matką, z kobietami -  nie wiem ile z tego to fantazja Barnesa. 
Również nie podoba mi się tytuł książki - The Noise of Time - Zgiełk Czasu.
No cóż wszyscy żyjemy w tym zgiełku. Uważa się, że czas weryfikuje wartość sztuki. Przy obecnej dominacji mediów nawet to nie jest pewne.
Jeśli chodzi o Szostakowicza, to współczesne mu czasy  wytwarzały nieproporcjonalnie dużo hałasu wokół jego muzyki, co chyba wpłynęło pozytywnie na jej popularność.
Teraz wróciło to do normy, jedyny który wytwarza zgiełk, to Julian Barnes.