Rocznicowy rok

 Gdy się osiągnie mój wiek to co roku wypada więcej rocznic niż się przeżyło lat :)

Aby przynajmniej na blogowej platformie mieć to z głowy, wysypię 4 z nich dzisiaj i postaram się już do tego w tym roku nie wracać.

Gdzie tu zacząć?
Najlepiej na śmietniku...
Dwa miesiące temu pokazywałem zdjęcie śmieci...

Na pierwszym planie narty, włoskie, firmy Morotto.
Właśnie na tych nartach, 30 lat temu, w styczniu 1994, rozpocząłem na serio moją przygodę z maratonami narciarskimi. Pierwszym maratonem była Marcialonga we Włoszech...

Nie minęło 5 lat, czyli 25 lat temu, w Walentynki, wyjątkowo pamiętny maraton - American Vasa.
Pamiętny dlatego, że wyścig został odwołany z powodu braku śniegu, ale nie ze mną takie numery - wytargowałem wyścig...

 i otrzymałem za to specjalny dyplom...

I jedyny w swoim rodzaju medal...

Wybito ich ponad 4.000,  reszta poszła na złom.

60-ta - rok 1964, pierwsza praca, ale dzisiaj nie o tym.
Podejmując pracę uprzedziłem pracodawcę, że właśnie ubiegam się o zagraniczną praktykę studencką i jeśli ją otrzymam to muszę dostać 2 miesiące bezpłatnego urlopu.

Dostałem, w Norwegii - fabryka papieru w Moss, 60 km na południe od Oslo.
To była praktyka robotnicza, zresztą kilka podobnych odbyłem w Polsce, pierwszy raz - w Nowej Hucie. 
Ta w Norwegii była właściwie nieporozumieniem. 
Po 5 latach studiów już wiedziałem, że nie podejmę żadnej techniczno-inżynierskiej pracy, ale z drugiej strony, aby otrzymać praktykę w zachodnim kraju, trzeba było wykazać się stażem pracy społecznej i młodsi studenci nie mieli szans.
Moimi kolegami na praktyce w Norwegii byli studenci po pierwszym roku studiów, czułem się nieco zażenowany w ich towarzystwie.
Marginesowa migawka...
W fabryce pracowało kilku Polaków, którzy zostali w Norwegii po zakończeniu wojny, oczywiście byli dla mnie bardzo gościnni, co weekend piłem u nich bimber.
Starali się również zorganizować mi jakieś krótkie wycieczki.
Każdego poniedziałku rano miałem spotkanie z szefem działu kadr - pytał mnie o wrażenia z praktyki, porównania z Polską, jak spędziłem weekend. Gdy opowiadałem o wycieczkach z Polakami to robił krótkie notatki.
Moi polscy znajomi nie mieli wątpliwości - on melduje to wszystko na policję.
- Co melduje, po co melduje? - dziwiłem się.
- Norwegia jest członkiem NATO, w wielu miejscach są bazy wojskowe, ty jesteś mocno podejrzaną osobą.
Jakieś potwierdzenie miałem ostatniego dnia praktyki.
Pożegnalna rozmowa z kadrowcem, świadectwo odbycia praktyki.
- O której godzinie masz pociąg? Ja odwiozę cię na stację - zadeklarował.
- Dziękuję bardzo, ale ja teraz wybieram się na kilkudniową wycieczkę autostopem, wyjeżdżam dopiero za 6 dni.
- To niemożliwe! Ty musisz wyjechać natychmiast po zakończeniu praktyki!
- Chyba nie. Ja mam wizę do 31 sierpnia a praktyka trwała 8 tygodni, dzisiaj jest 25 sierpnia.
Pokazałem mu paszport - był mocno zdenerwowany.
- Przepraszam cię, ale my musimy pojechać na policję żeby to wyjaśnić.
Pojechaliśmy. Policjanci też mieli mocno zaambarasowane miny, ale pieczątka jest pieczątką.
- On może zostać do 31-go - potwierdzili.
- A dokąd ty chcesz pojechać? - pytał kadrowiec.
- Jadę autostopem, nie wiem jak daleko dojadę bo po 2 dniach muszę zacząć wracać. Spróbuję na zachód, w stronę Bergen.
- Wróćmy do fabryki - zaproponował kadrowiec - może jakiś nasz samochód jedzie w tamtym kierunku to będziesz miał dobry start.
Rzeczywiście jechał, a potem były 3 dni przygody zakończone dniem pobytu w Oslo.
Tu migawka z Frogner Park, rzeźby Wiegelanda, dzieci ujeżdżają matkę...

50 lat temu - 1974 - trochę podobna historia.
British Council przyznał mi stypendium na 3-miesięczne szkolenie komputerowe w Anglii.
Tu niby wszystko w porządku, ale praktycznie mnie wystarczyłoby tygodniowe szkolenie na określony, specjalistyczny temat, innych potrzebnych mi umiejętności nauczyłem się wcześniej sam.

Jednak w tamtych czasach wyjazdy na Zachód były taką atrakcją, że nie liczyły się żadne skrupuły.