OoooopsaHeimer

 Pierwszy dzień lutego, właśnie rozpoczął się rok szkolny co gwarantuje słoneczną pogodę i upały.

Najstarszy wnuk szkoły już ukończył, w poniedziałek zaczyna swoje zajęcia artystyczne a więc ostatnia szansa żeby wybrać się z nim do kina na film Oppenheimer.

Przed kupnem biletów sprawdziłem sytuację finansową producentów - Oppenheimer zarobił prawie miliard dolarów dużo mniej niż Barbie - 1.4 mld.

Bilety kupowałem przez internet - zaskoczyły mnie rozmiary sali kinowej - 3 rzędy, 15 foteli. W tym momencie jeszcze wszystkie były wolne.
Ileż się trzeba starać żeby przy takiej widowni zarobić miliard?

Seans zaczynał się w południe, sala trochę się wypełniła, prócz nas były jeszcze 4 osoby, wszystkie w mojej kategorii wiekowej.

Na początek prawie 20 minut reklam - domy opieki dla starszych osób, zajęcia rehabilitacyjne dla tychże osób, sklepy ze sprzętem ułatwiającym poruszanie się, słyszenie i inne funkcje życiowe.
Cóż za świetne rozeznanie rynku.

Wreszcie film...
Na początek jakieś archiwalne zdjęcia - epoka filmu niemego, film czarno-biały za chwilę scena gdy tytułowy bohater budzi się zlany potem, przed oczami migają mu jakieś apokaliptyczne obrazy.
Ufffff..
Następnie sceny z ośrodków badawczych, jakieś komisje, jakieś sceny z kobietami - co kilka chwil cały ekran staje się czerwony.
Wow - wczuwamy się z emocje Oppenheimera i czujemy na własnej skórze jak to ciężko.

Oooops - projekcja zatrzymuje się, z tyłu ktoś informuje nas, że będzie krótka przerwa gdyż jest jakaś usterka techniczna w wyniku której ekran zalewa się czerwienią.

Wymieniam z moimi rówieśnikami nieco zażenowane spojrzenia - a my myśleliśmy że to był starannie zaplanowany efekt.

Po jakichś 15 minutach przeprosiny i zwrot pieniędzy za bilety.

Pytam wnuka o wrażenia - on też sądził, że te czerwone błyski wliczone były w cenę biletów.
Co do filmu to jest powściągliwy w ocenach, jedna rzecz jest jednak pewna - osoba nie mająca dobrego rozeznania w przebiegu projektu Manhattan i niezłego zrozumienia fizyki jądrowej i kwantowej, a do tego jeszcze klimatu politycznego w USA, niewiele z tego filmu zrozumie - może tylko te senne mary.
Film musiało obejrzeć kilkadziesiąt milionów widzów - nie sądziłem, że ludzkość jest na tak wysokim poziomie intelektualnym.

Jutro Matki Boskiej Gromnicznej - przypomina mi się powiedzenie - Gdy w Gromniczną z dachu ciecze...

A jak to się ma do lata na południowej półkuli:
Gdy w Gromniczną słońce świeci, reszta lata szybko zleci.
Gdy w Gromniczną w nieba ciecze lato jeszcze się przewlecze.

P.S. Meteorolodzy powiadomili, że miniony styczeń pobił rekordy opadów.

Zielono mi...