Niedzielne natręctwo

 Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».

A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».

Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.

I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą».

Ewangelia św. Łukasza 11: 1-13

Pierwsza sprawa to modlitwa Ojcze nasz.
Lubię ją i chętnie odmawiam.
Może wynika to z tego, że mój ojciec umarł gdy miałem 2.5 lat i myśl o nim była moją ucieczką od problemów dnia powszedniego.

Zaskoczyło mnie gdy dowiedziałem się, że modlitwą tą rozpoczyna się każde posiedzenie Australijskiego Parlamentu.
Sprawdziłem przed chwilą - tradycja trwa, ale jest obecnie poprzedzona uznaniem dziedzictwa Aborygenów - Uznaję ludy Ngunnaval i Nambrii jako tradycyjnych opiekunów terenów na których znajduje się Canberra i wyrażam swój szacunek dla starszyzny, poprzedniej i obecnej, wszystkich australijskich Aborygenów.

Drugie - w dzisiejszym czytaniu zastanowiło mnie połączenie tej modlitwy z natarczywym domaganiem się pomocy.

Już wczoraj, słuchając w radio ostatniej części Koncertu Telemanna na recorder* i orkiestrę, zwróciłem uwagę na natrętne trele fujarki...

Znałem już tekst niedzielnego czytania więc skojarzyłem to sobie z dobijaniem się do drzwi sąsiada w nocy.

Dzisiaj rano, idąc do kościoła rozkoszowałem się cudnym zimowym słońcem i wtedy usłyszałem natarczywe ćwierkanie ptaków nad moją głową.
- O co one mogą prosić Boga? - pomyślałem.

Najlepsze co przyszło mi do głowy to prośba - i nie wódź mnie na pokuszenie.
- Jakiej pokusy mogły doświadczyć ptaki nad moją głową?
Sprawa oczywista - spuścić na mnie kupę.

Doszedłem do kościoła z czystą głową.
Żeby jeszcze moje myśli były równie czyste.

* Recorder - nie mogę znaleźć tłumaczenia na polski, logika podpowiada, że jest to fujarka.