Niedzielna wiara

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary».
Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna.
Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”?
Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”?
Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono?
Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Ewangelia św. Łukasza 17: 5-9

Zasmuciła mnie ta scena.
Siła wiary.
Zgadzam się całkowicie - wiara może góry przenosić.
W tym momencie staję się jednak podejrzliwy.
Góry przenosić?
A po co?
Według mnie one są dokładnie tam gdzie powinny być.
Jedyne znane mi przypadki gwałtownych zmian terenu, to trzęsienia ziemi. Rezultaty znamy.

Co gorsza, Jezus idzie tym samym tropem - niech się morwa wyrwie z korzeniami...
Znowu kataklizm.

Zastanowiłem się - czy istnieją przypadki gdzie w wyniku silnej wiary stało się coś dobrego?
Oczywiście, wiele dobrego wydarzyło się na tym świecie, ale odnoszę wrażenie, że większość tych pozytywów, to naprawianie jakiegoś zła.

Spojrzałem z drugiej strony - faszyzm, komunizm - te zjawiska zaliczam do największych osiągnięć absolutnej wiary ich twórców.

W drugiej części swej nauki, Jezus podaje pozytywne przykłady: traktuj dobrze podległych ci ludzi, bądź wdzięczny za usługi, które dla ciebie wykonali.
Czy do tego potrzebna jest silna wiara?