Kangur po francusku

En français? Kangourou, s'il te plaît.

Francuza jednak tutaj trudniej spotkać niż kangura, poszukałem więc we francuskiej restauracji...

Le Gaulois - 7 km od domu.

Do francuskiej restauracji jeść australijskiego kangura?
No a gdzie? A gdzie?

Najlepiej byłoby w lesie - w Australii żyje ponad 45 milionów kangurów, roczny ubój około 1.6 miliona, nie znalazłem ile umiera z naturalnych przyczyn ani ile zostaje zabitych potajemnie.

Kangurze mięso...
Po pierwsze jest podobno wyjątkowo zdrowe - kangury żyją na wolności i cały czas są w ruchu - odwrotnie niż woły, które spędzają całe życie na ograniczonym polu, są podkarmiane licho wie czym i często są transportowane na ubój w skandalicznych warunkach.
Po drugie - jak smakuje?
Moim zdaniem ma bardzo dobry smak, podobny do wołowiny, jedyna wada to jest trochę żylaste.
Po trzecie - czy jest łatwo dostępne?
Raczej średnio - niby jest w katalogach supermarketów, ale nie widzę go na półkach.
Podobnie u rzeźników. Gdy pracowałem w centrum Melbourne kupowałem je na centralnym bazarze - Victoria Market.

Również niezbyt często figuruje w menu restauracji, lepiej zdać się na Francuzów.

Ponad tydzień temu świętowaliśmy z żoną rodzinną okazję więc - En Avant!

Restauracyjkę LaGaulois znamy dobrze, raz odwiedziliśmy ją z moim kolegą ze szkoły podstawowej, który spędził prawie pół życia we Francji - przyznał, że to dobra francuska sztuka kuchenna.

Szef restauracji - Chińczyk - zadziwił nas swoją pamięcią, nie tylko że rozpoznał nas, ale jeszcze wspomniał, że kiedyś byliśmy tu z może 12-letnią wnuczką, której smakowały ślimaki - zgadza się, to musiało być minimum 8 lat temu.

Restauracja jest malutka - 8 stolików, nie zmieści się tu nawet 30 osób, w tym dniu klientów było 15, wszyscy... jakby tu powiedzieć żeby nikogo nie urazić - wszyscy rasy kaukaskiej i to raczej tacy co nie ubrudzą sobie rąk przy pracy.
Ceny - ODPOWIEDNIE.

Kangaroo A La Du Chef   smakował bardzo dobrze - był doprawiony mocnym sosem morelowym i czerwonym winem.

Z powyższego widać, że nie mam powołania do wypowiadania się o smakach i kulinarnym kunszcie, nadrobię to koncentrując się na żywych kangurach.

Tu kangury podejrzane razem z wnukiem w lesie, pół godziny jazdy od naszego domu - KLIK.

A tu u podnóża Góry Kościuszki - KLIK.

Czytałem rozważania dlaczego mięso kangura nie zyskuje większej popularności w spożyciu, odpowiedź jest prosta - interes hodowców bydła.

Pokrewna sprawa to kuchnia Aborygeńska.
Jesteśmy wciąż zasypywani informacjami o Aborygeńskiej kulturze, tradycji - a gdzie jedzenie?
Hmmm - często wędrowaliśmy w pobliżu najwyższej góry stanu Wiktoria - Mt Bogong. Słynie on z jesiennego wysypu bardzo odżywczych ciem - Bogong Moth - KLIK.
Ten jesienny wysyp to nie żarty, kilka razy tak zasypał stolicę Australii - Canberrę - że były ograniczenia lotów i transportu drogowego.
W dawnych czasach Aborygeni wędrowali setki kilometrów żeby się podpaść przed zimą.

Inny Aborygeński przysmak to wichetty grub - KLIK. Mniam :)

Oczywiście Aborygeni powszechnie jedli mięso kangura, emu, krokodyla, pytona - typowe przyrządzenie polegało na opaleniu nad ogniem z sierści a potem wielogodzinne pieczenie w gorącym piachu lub popiele. Niestety ta technologia nie bardzo nadaje się do restauracji.

Na zakończenie zatem - Aborygeni naśladujący kangury w tańcu - KLIK.

P.S. Dla osób o mocnych nerwach - scena amatorskiego polowania na kangury w filmie Wake in Fright (Budzić się ze strachu) - KLIK.
Cały film dostępny TUTAJ.