Och ci mężczyźni

Pogoda u nas zmienna, po okresie czystego nieba i mroźnych poranków, pokazały się chmury...

Taka sceneria towarzyszyła mi w drodze na ostatnie spotkanie książkowe w mojej lokalnej bibliotece. Tym razem było aż 5 osób - 4 panie i ja.

Przewaga kobiet mnie nie dziwi, mężczyźni na tego typu spotkaniach pojawiają się rzadko, ale żeby aż cztery, do tego trzy z nich bardzo młode, na marginesie wspomnę, że Chinki.

W rezultacie mam kilka książek do przeczytania, zacząłem od So late in the day - moje tłumaczenie - Tak późna pora dnia.

Autorka - Irlandka - Claire Keegan...

Wyznam, że pod jej spojrzeniem poczułem się niewyraźnie, co ciekawe to nieco podobna do pani z biblioteki, która poleciła jej książkę.

Książka czytała się lekko, ale...???

Książka zawiera 3 opowiadania, nie znalazłem informacji o tłumaczeniu na polski tak że pozwolę sobie ujawnić sporo treści.

Pierwsze, tytułowe opowiadanie...
Późno-młoda para nawiązuje coraz bliższy kontakt - mężczyzna stara się przekonać partnerkę do stałego, usankcjonowanego małżeństwem, związku.
Ona się waha, najbardziej chyba ją razi jego przesadna kontrola wydatków.

Dygresja - jednym z przejawów tego skąpstwa jest nie danie paru EUro-groszy polskiej sprzątaczce bloku, w którym mieszkają
Polska sprzątaczka - to już druga, a może trzecia książka, w której pojawia się taka postać.
Odnoszę wrażenie, że pisarze z Irlandii w ten sposób uwiarygadniają swoje opowiadania.

Wracam do książki - kobieta sprowadza się do mieszkania mężczyzny, znowu zgrzyt - jak można mieć tyle rzeczy?
Mimo wszystko zapada decyzja - ślub.
Następna scena: mężczyzna siedzi sam w domu, za godzinę miała się zacząć ceremonia ślubna, ale...
Mężczyzna patrzy na sterty niepotrzebnych rzeczy, na obrączkę ślubną, której nie ma komu nałożyć.
Panna młoda wycofała się w ostatniej minucie.
Mężczyzna nalewa sobie drinka - mówi sam do siebie - cipa.

Drugie opowiadanie - The Long and Painful Death - Długa i bolesna śmierć.
Późno-młoda pisarka załatwiła sobie pobyt w domu twórcy na malowniczej wyspie.  Zamierza napisać opowiadanie, inspiracji szuka w opowiadaniu A. Czechowa - Narzeczona - KLIK. - polskiej wersji brak.
Odszukałem to opowiadanie - dziwne - z jednej strony trudno mi uwierzyć, że Czechow to napisał - jakieś takie nieporadne.
Z drugiej strony - dowiedziałem się, że w tamtych czasach (Rosja - rok 1903) uchodziło za rewolucyjne i Czechow oczekiwał interwencji cenzury.
Treść - Nadia, młoda panna, ma poczucie, że pędzi całkowicie bezsensowne życie - nic nie robi, czeka na wyjście za mąż, Kandydat już jest - syn popa, również pędzi żywot pasożyta, czas spędza grając na skrzypcach. Tu pojawia się młody mężczyzna, który ostro krytykuje młodą pannę i sugeruje żeby podjęła jakieś studia, zdobyła zawód, nadała swojemu życiu znaczenie.
Na marginesie wspomnę, że młody mężczyzna też nie może się pochwalić żadnymi dokonaniami.
Niespodziewanie jednak przekonuje Nadię, ona zrywa zaręczyny, jedzie studiować do dużego miasta.
Młody człowiek, który ją namówił, też wyjeżdża.
Końcowa scena - przychodzi depesza, że umarł na gruźlicę, Nadia kontynuuje studia.

Rozumiem, że treść opowiadania mogła inspirować współczesną nam pisarkę.
A więc - pisarka nastraja się na twórczy dzień i... w tym momencie jakiś intruz psuje nastrój -  on stara się o pobyt w tym domu i chciałby przedtem go obejrzeć.

Pisarka niechętnie się zgadza. Wizyta jest krótka, ale tylko pogłębia niechęć do niespodziewanego gością.
Zabiera się wreszcie do pisania - już wie o czym napisze - końcowe dni bohatera opowiadania Czechowa - o tym jak umiera na gruźlicę - to będzie długa i bolesna śmierć.

Trzecie opowiadanie - Antarktyda.
Kobieta w średnim wieku, żona i matka.
Mieszkają w niewielkim miasteczku, zbliżają się Święta więc decyduje się wyjechać po zakupy do większego miasta, spędzi tam większość soboty i niedzieli.
W drodze stwierdza, że prezentuje się całkiem atrakcyjnie i zdaje sobie sprawę, że to może ostatnia chwila, gdy bez żadnych kompleksów może zdradzić męża.
Zakupy idą szybko, prezenty dla męża i dzieci załatwione. Zostawia wszystko w hotelowej recepcji i idzie do pobliskiego baru.
Bardzo szybko znajduje towarzysza - same plusy - niebrzydki, świetnie zbudowany, dowcipny, szasta pieniędzmi. Lądują w jego mieszkaniu i spędzają wyjątkowo satysfakcjonującą noc.
Leniwy poranek i powrót do mieszkania mężczyzny pozostało jeszcze kilka godzin do odjazdu, spędzą je w łóżku. Och jak dobrze... aż do momentu gdy mężczyzna ją knebluje, przykuwa do łóżka i wychodzi do pracy.
Po kilku nieudanych próbach uwolnienia się kobieta rezygnuje, w mieszkaniu robi się zimno, myśli więc o Antarktydzie, śniegu, lodzie, zamarzniętych ciałach polarnych podróżników...

A więc to tak?
Jedyny w pełni satysfakcjonujący mężczyzna to jakiś patologiczny typ.