Amnezja

 Już drugi raz w tym miesiącu odebrałem młodsze wnuczęta ze szkoły.

Zazwyczaj urozmaicałem im dość długą jazdę samochodem do naszego domu opowiadaniem dość prostych historii.
Tym razem odbyła się swoista powtórka materiału - pytałem o puenty niektórych historii, one przepytywały mnie o różne szczegóły chcąc sprawdzić czy nie mieszam się w zeznaniach.

Z przyjemnością zauważyłem, że Ambroży (9) poprawił znacznie sposób opowiadania kawałów.

W rewanżu poprosił żebym opowiedział powtórnie dowcip, który usłyszałem ponad rok temu od naszego księdza parafialnego. 

To było tak...

Drwal szedł przez las, wzdłuż strumyka, machając toporem i w pewnym momencie topór wypadł mu z ręki i utonął.
Drwal padł w rozpaczy na kolana biadając głośno nad swoim nieszczęściem i po chwili ze strumienia wyłoniła się syrenka pytając czy może w czymś pomóc.
Usłyszawszy historię drwala natychiast zanurkowała i po chwili wyłoniła się z wody trzymając w dłoni śliczną siekierę za srebra.
- To twoja siekiera?
- Nie! Moja to była solidna, stara, mocno zużyta siekiera.
Syrenka zanurkowała ponownie i wypłynęła z błyskającą diamentami siekierą ze szczerego złota.
- To twoja siekiera?
- Nie! Nie! Przecież mówiłem, moja to była stara, wysłużona siekiera.
Syrenka zanurkowała trzeci raz i wypłynęłą ze oryginalną siekierą.
Radość i wdzięczność drwala była bezgraniczna.

Jakiś czas później drwal wybrał się na spacer z żoną. Szli wdłuż strumyka i nagle... żona potknęła się, wpadła do strumyka i utonęła.
Drwal padł w rozpaczy na kolana i po niedługiej chwili pojawiła się znana nam już syrenka pytając czy może pomóc.
Usłyszawszy historię zanurkowała i po chwili wypłynęła wynosząc na powierzchnię młodą, przepiękną dziewczynę.
- To twoja żona?
- Tak! - odpowiedział drwal bez chwili wahania.

Syrenka zdumiała się - przecież nie tak dawno, przy tej siekierze, wykazałeś się taką uczciwością i prawością. A teraz... nie rozumiem.

I w tym momencie moja pamięć wpadła do strumyka i żadna syrenka nie oferowała pomocy.

Przez kilka minut próbowałem sobie przypomnieć, bez skutku.

- Dziadzia - przerwał mi Ambroży - to jest tak jak z tą starszą panią w sądzie.
- Jaką starszą panią?

No, sam mi mówiłeś:
Starsza pani wezwała pogotowie, bo jej mąż umarł nagle podczas posiłku. Lekarze mieli poważne wątpliwości co do przyczyny zgonu i sprawa zakończyła się oskarżeniem o morderstwo.
Sędzia prosi żeby oskarżona opowiedziała dokładnie przebieg zdarzenia.
- Wysoki sądzie, to prosta sprawa. Opowiedziałam mężowi dowcip i on zadusił się na śmierć ze śmiechu.
- Proszę opowiedzieć sądowi ten dowcip.
- Kiedy... kiedy proszę wysokiego sądu - ja go zapomniałam.

Gdy odwoziłem dzieci do domu chciałem opowiedzieć dzieciom historię Robin Hooda, ale Ambroży był podejrzliwy.
- Powiedz dziadzia o czym to jest?
- O takim człowieku w Anglii, który rabował bogaczy i rozdawał biednym.
- A, to coś jak Tax Office - skwitował Ambroży i nie był zainteresowany.

Natomiast Gracie (7) poprosiła - dziadzia, opowiedz jeszcze raz o tym drwalu, który stracił siekierę.
- Ależ Gracie, przecież dziadzia nie wie jak to się skończyło!
- Nie szkodzi, mnie i tak się podoba.

Opowiedziałem.

Już u celu podróży Ambroży oznajmił - dziadzia, ja chyba wiem jak to było z tą panią co zapomniała dowcip!
- ???
- Ona nie zapomniała, ale bała się opowiedzieć bo sędzia mógłby umrzeć ze śmiechu.

P.S. W domu wrzuciłem do google "joke axe", otrzymałem tysiące trafień, ale nie to którego szukam. 
Spróbuję skontaktowac się z księdzem. Czuję się trochę nieswojo, że jedyne pytanie jakie mam do Duszpasterza, to dowcip o zamienionej żonie. 
Taka ze mnie zbłąkana owca.