Jeden na jeden

Wczoraj przed południem ktoś zadzwonił do drzwi.
Pierwszy zwiastun nadchodzących Świąt. Dostawa kart świątecznych, które mamy nadzieję sprzedawać w kościele na stoisku Św Wincentego.
Podjechałem do kościoła żeby je schować do szafy, znowu zaskoczenie - kościół otwarty - w drzwiach witają mnie panowie z firmy pogrzebowej.

Przykląkłem w kościelnej nawie...

Prócz mnie był tylko zmarły i ksiądz w ławce.

Panowie z firmy pogrzebowej poinformowali mnie, że obecnie w pogrzebie może uczestniczyć do 10 żywych osób.
Za chwilę w drzwiach zaroiło się.

Kolejny punkt - moja lokalna biblioteka, która ożywiła się nieco.
Można zwrócić pożyczone książki, można wypożyczyć książki w trybie click and collect.

Pojechałem więc zwrócić te wypożyczone wiele miesięcy temu.
Wrzuciłem książki do zsypu, na drzwiach wejściowych wisiały aktualne informacje..

Przepraszam za odblask, ale musiałem robić zdjęcie pod kątem gdyż jak stanąłem na wprost, to drzwi wciąż się otwierały i zamykały.

Na drzwiach dominuje Numer 1 - ilość osób, jaka może wejść i odebrać zamówione książki.

Na razie niczego nie zamówiłem.
Listy bestsellerów pękają w szwach a ja nie mogę niczego znaleźć, a przecież lubię selery

Co innego gdy mogłem wejść do biblioteki...
Popatrzyłem na półki w dziale książek drukowanych dużym drukiem.
Popatrzyłem na półki z bestsellerami.
Popatrzyłem na wózki ze świeżo zwróconymi książkami.
Nigdy nie wyszedłem z pustymi rękami.

Nadeszła noc.
Zapaliłem światło w łazience, spojrzałem w lustro i czym prędzej spojrzałem trochę w bok - na wysokości mojego nosa bujała się na pajęczej nici czarna kulka z malinową kropką...

CC BY-SA 3.0, Link

Proszę się nie bać, w rzeczywistości kulka była o średnicy około 4 mm.

Redback spider - KLIK.

Ciekawe, dokładnie tydzień temu, w komentarzu do blogowego wpisu, wspomniałem o redbacku - nie sądziłem, że mam takie grono czytelników.

Zdjęcie niestety z wikipedii, niestety - bo pierwszy odruch był rodem z czasów jaskiniowych - zamiast zrobić zdjęcie, złapałem mokrą ścierkę i zgniotłem nieboraka.

Pająk prawdopodobnie siedział na strychu. Gdy przez szczelinę pokrywy wyciągu nad lustrem zobaczył światło a w świetle moją głowę w polu rażenia, odmierzył odpowiednią długość nici i zanurkował. Jednak ja byłem w ruchu a jemu nić się skończyła na wysokości mojego nosa.

Alternatywny scenariusz - pająk ląduje na mojej głowie. zaczyna krążyć w poszukiwaniu wygodnego miejsca a ja odruchowo strzepuję włosy. Skutki ukąszenia to kilka godzin bólu, również w miejscach odległych od ukąszenia - stawy, węzły limfatyczne. Czasem lekkie problemy kardiologiczne.

Spałem spokojnie.

P.S. W połowie września wspomniałem na tym blogu utwór J-P Rameau - Forêts paisibles. Od tego czasu chętnie wracam do tego utworu. Dzisiaj natknąłem się na nagranie w wykonaniu tego samego zespołu w warunkach pandemicznych - z pandemią da się żyć - stwierdziłem - KLIK.