Mozart po fińsku

 Kolejny koncert z serii Mostly Mozart, seria trwa prawie 15 lat i chyba nie opuściłem więcej niż 3 koncerty.
Dzisiaj w programie był koncert klarnetowy nieznanego mi kompozytora - Berhnard Henrik Crusell - Szwed z Finlandii - KLIK.
Już wczoraj sprawdziłem na youtube co nas czeka i wyznam, że pierwsze wrażenie nie było najlepsze...

Jednak dzisiaj dzień zaczął się dobrze, bez większego trudu wygrzebaliśmy się z domu już przed 10-tą, dojazd do sali koncertowej był wyjątkowo płynny.
Dygresja - ranek był pochmurny i lekko deszczowy, koło parku zauważyłem tylko trójkę osób popychających wózki z dziećmi - dwoje z nich - mężczyźni.

W foyer Melbourne Recital Centre czekały na nas stoły zastawione tacami z bardzo smacznymi ciasteczkami.
Zjadłem 4 ciasteczka, popiłem filiżanką kawy i filiżanką gorącej wody i to wszystko nastroiło mnie bardzo pozytywnie do odbioru muzyki.

Istotny wpływ miał chyba solista i dyrygent w jednej osobie - Christoffer Sundqvist - Fin.
Dygresja, a może nawet dywersja - Finowie...
Po raz pierwszy usłyszałem o nich w bajce H. Ch. Andersena - Królowa Śniegu - Gerda rusza w długą podróż odszukać Kaja i na którymś etapie odwiedza Finkę, która mieszka w brudzie i śmierdzi rybami.
Druga wzmianka to były noże fińskie, marzenie moich przedszkolnych rówieśników.
Potem doszło do tego uznanie za opór jaki stawili Finowie podczas sowieckiej agresji.
Po wielu latach przyszła okazja sprawdzić wszystko na własnej skórze - rok 1994 - maraton narciarski Finlandia Hiihto w Lahti.
To było TO - cudowny śnieg i masa ludzi na nartach.
Maraton był ciężki - 75 km, padał śnieg - do mety doczłapałem na ostatnich nogach, ale jednak zadowolony.
Przy okazji miałem trochę kontaktu z Finami i nieco mieszane wrażenia - odniosłem wrażenie, że byli nieco aroganccy i zwalałem to na karb setek lat historii państwa, które oficjalnie nie istniało.
Przejawy arogancji...
W hotelu młodzieżowym w Lahti dostałem dość nietypowy, bardzo cienki klucz i nie dawałem rady otworzyć nim drzwi - gdy zwróciłem się do recepcjonisty o pomoc i wyraziłem obawę, że klucz może się złamać, odpowiedział - to jest dobry klucz więc skup się i otwórz te drzwi, w przeciwnym wypadku nigdy się tego nie nauczysz a ja nie zamierzam za każdym razem otwierać ci drzwi - logiczne.
Druga sprawa, to mania znajdywania najlepszych na świecie fińskich produktów - a więc - telefon Nokia, fińskie kompasy i mapy do orienteeringu. 
Wyjątkowo rozbawiło mnie spotkanie w Japonii, w niewielkiej miejscowości Ohtaki - na maratonie narciarskim oczywiście.
Przed spotkaniem odbyła się recepcja dla zawodników, towarzyszył jej występ piosenkarki - Finki, która przedstawiła się - jestem najlepszą na świecie piosenkarką fińską w Ohtaki.
Co prawda to prawda.

Wracam do rzeczywistości - od kilku lat Finowie są mocno widoczni na muzycznej scenie w Melbourne - dyrygenci, soliści - dzisiejszy dyrygent i solista jest dyrektorem muzycznym ANAM - Australijskiej Narodowej Akademii Muzycznej.
Dzisiejszym występem uzasadnił wszelkie fińskie roszczenia - DOSKONAŁY.
Czuć, widać i słychać było ogromną energię, którą przekazywał młodej orkiestrze i starej publiczności.
Zarówno wspomniany na początku koncert na klarnet jak i drugi punkt programu - Kwintet klarnetowy Mozarta - KLIK - zrobiły na mnie znacznie lepsze wrażenie niż zlinkowane tutaj nagrania.

P.S. Wczoraj obchodziliśmy święto Zesłania Ducha Świętego - istotna wzmianka w liturgii to, że w tym momencie ludzie różnych ras i narodowości usłyszeli przekaz w swoich językach.
Przypomniało mi się to podczas koncertu gdy czułem ciepło dobrej energii wewnątrz i na zewnątrz.
Na zakończenie miły akcent - gdy już wsiadłem do samochodu zauważyłem, że obok przechodzi dzisiejszy dyrygent/klarnecista. Wyskoczyłem i powiedziałem jedyne fińskie słowo jakie znam - Kiitos - dziękuję. Uścisnęliśmy sobie dłonie.