Środa, 3 września - wyczekiwany kolejny koncert z serii Mostly Mozart :)
W okolicach Melbourne Recital Centre zauważam wzmożony ruch - na chodnikach sporo siwowłosych piechurów, na przystanku tramwajowym wysypuje się grad białych głów.
Autobusiki przywożą grupki osób, zapewne z domów opieki.
Na sali koncertowej...
Zagęszczenie... prawie jak w niedzielę w moim kościele parafialnym.
To znaczy - w kościele parafialnym było jeszcze lepiej... a może nawet trochę gorzej - zabrakło siedzących miejsc.
Dwie dobrze mi znane parafianki, jedna - Pat (Patrycja) - nawet bardzo dobrze gdyż działała razem ze mną w Stowarzyszeniu św Wincentego...
Też miłe skojarzenie - ja chodziłem do szkoły Nazaretanek :)
Znajoma parafianka powiedziała mi, że Pat umówiła się ze swoją sąsiadką w domu opieki, że gdy jedna z nich będzie umierać, druga będzie trzymać ją za rękę.
I właśnie tak to wyglądało.
Pierwsza pozycja - W.A. Mozart - Requiem - Lacrimosa - płacząca.
Wspomnę, że W.A. Mozart nie dokończył tej części Requiem, zdążył napisać tylko 4 takty, rękopis poniżej...
Requiem dokończył uczeń Mozarta - Franz Süssmayr.
Na środowym koncercie Lacrimosę wykonał zespół instrumentów dętych blaszanych - bardzo dobrze wykonał, to był zdrowy płacz.
Nie znalazłem właściwej ilustracji więc załączam tradycyjne wykonanie - chór i orkiestra - KLIK.
Kolejna pozycja - Symfonia kameralna (Opus 110a) Dymitra.
Mozart i Szostakowicz - do głowy by mi nie przyszło takie zestawienie, ale okazało się dobrze pasować do mojego, przekornie-pogrzebowego, nastroju.
Cały utwór- KLIK.
Sugeruję posłuchać około 1.5 minuty pierwszej części (Largo) i skoczyć do drugiej części - Allegro Molto i sprawdzić swoją wytrzymałość.
Zdecydowanie to nie jest nastrój, w jakim chciałbym umierać
Co innego - Eine kleine Nachtmusik - KLIK.
Świetne nawiązanie do poważnej muzyki - pożegnanie znajomej.
ReplyDeleteMożna powiedzieć, że umierała jak sobie życzyła...
Muzykę prezentujesz wysokich lotów!
Muzyka klasyczna zawsze robiła na mnie duże wrażenie i lubiłem jej obecność.
DeleteCieszę się, że dotrzymuje mi teraz towarzystwa, zarówno w radio jak i na żywo.
Życie i muzyka potrafią splatać się w najmniej oczekiwany sposób. Lacrimosa na dętych instrumentach musiała być naprawdę poruszająca... Czasem właśnie w takich zestawieniach – smutku i piękna – człowiek uświadamia sobie, jak kruche i jednocześnie pełne życia są chwile, które mamy.
ReplyDeletePięknie to ujęłaś.
DeleteInstrumenty dęte, szczególnie rogi, w chyba najbardziej delikatnym fragmencie Requiem - zupełnie rozbrajające.
Naprawdę chciałem posłuchać do około 1,5 minuty i potem skoczyć dalej, ale po kliknięciu pojawiła się jakaś reklama ze skośnookim osiłkiem więc dałem sobie spokój... No i, szczerze mówiąc, wolę słuchać Rodowiczki.
ReplyDeleteReklamy w YT...
DeleteU mnie standardem jest, że reklama, około 15s, poprzedza video. Być może w Posce jest inaczej - przygotowanie gruntu pod podatek od cyfryzacjji.
A gdzież był ten wzruszająco przemawiający na pogrzebie syn skoro matka prosiła sąsiadkę o towarzyszenie w chwili śmierci? Wkurzają mnie takie sytuacje.
ReplyDeletePoruszyłaś bardzo aktualną sprawę, u nas media zaszumiały z okazji umieszczenia Bruce Willis'a, znanego aktora cierpiącego na demencję, w domu opieki.
DeleteW przypadku mojej znajomej - jej dzieci od wielu lat mieszkają w Perth - 3,400 km od Melbourne ( tyle samo co z Mińska (Białoruś) do Madrytu).
Wydaje mi się rozsądne, że na stare lata nie przenosili matki do siebie, w zupełnie dla niej obce otoczenie.
Mnie się otworzyło od razu, bez reklam, w Polsce też na YouTube są reklamy, ale po kilku sekundach pojawia się często okienko z napisem "pomiń" i można wtedy od raz przejść do właściwego nagrania
ReplyDeleteSzostakowicz! Zawsze wspaniały... i tragiczny. Mnie najbardziej wzrusza Symfonia nr 5, zwłaszcza początek, ale gdy się wsłuchać w całość, jest tam logiczny porządek i obudowanie głównego motywu muzycznego w kierunku niezwykłej dramaturgii i nastroju o charakterze melancholijno-żałobnym, wzruszające bardzo;
https://www.youtube.com/watch?v=hFJvUwl8lcw&t=4s
Odległości w Australii są ogromne, trudno wpadać co tydzień z odwiedzinami z Perth do Melbourne
Szostakowicz - pełna zgoda.
DeleteV Symfonia - ja znajduję w niej sporo optymistycznych akcentów.
Stalin wykazywał sporo zainteresowanie muzyką, również muzyką Szostakowicza.
Wikipedia podaje ciekawe informacje na temat odbioru tego utworu ==> https://en.wikipedia.org/wiki/Symphony_No._5_(Shostakovich)#Reception
Znany angielski pisarz J. Barnes, napisał książkę The Noise of Time (Zgiełk Czasu), niezbyt mi się ta książka podobała, ale i tak miło poczytać gdy temat bliski sercu.
Tak za bardzo nie wiem, co napisano w Wikipedii, ale czytałam gdzie indziej, że w czasie, gdy Szostakowicz komponował V Symfonię, jego siostra (chyba?) akurat została aresztowana, wiec sytuacja rodzinna kompozytora była dramatyczna i to słychać w utworze, natomiast Stalin po usłyszeniu jego "Lady Makbet mceńskiego powiatu" stwierdził, że to "chaos zamiast muzyki", co przesądziło o zdjęciu z afisza i potępieniu kompozytora
DeleteLady Makbet... - wyznam, że mnie też ta opera się nie podoba. Treść odrażająca więc trudno o dobrą muzykę.
DeleteMnie tez sie wydaje ze towarzyszenie , dyskretrne i w tle, muzyki klasycznej w czasie pogrzebu jest bardzo stosowne - choc gdybym oglosila wybor mojego utworu towarzyszacego to by Cie zadziwil. Ale to tylko mysl bo zarzadzilam skromny i czysto rodzinny a takze bez muzyki.
ReplyDeleteMuzyka na pogrzebie...
DeleteW moim przypadku nie ja będę decydował, w sekrecie wyznam, że wolałbym coś dodającego energii.
Na razie nie myślę jeszcze o umieraniu, niech się dzieci tym zajmą.
ReplyDeletePozdrawiam serdecznie :)
Również pozostawię ten kłopot dzieciom.
DeleteOdwzajemniam pozdrowienia.