Niedzielne rozterki

 Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: «Za kogo uważają Mnie ludzie?»
Oni Mu odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków».

On ich zapytał: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Odpowiedział Mu Piotr: «Ty jesteś Mesjasz». Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.

I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy wiele musi wycierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że zostanie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz po Bożemu, lecz po ludzku».

Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: «Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je».

Ewangelia św Marka 8 27-35

Przez długie lata niezbyt lubiłem Ewangelie św Marka.
Wydawały mi się zbyt proste, prostackie.
Teraz zauważam w nich autentyczność, szczerość.

W dzisiejszej Ewangelii znajduję rozterkę, zarówno Jezusa jak i jego uczniów.
Jezusa interesuje badanie opinii publicznej - co ludzie mówią?

Uczniowie są zdezorientowani Jego słowami, Piotr nawet próbuje argumentować.

Reakcja Jezusa zadziwiła mnie: "...szatanie, bo nie myślisz po bożemu, lecz po ludzku".
A więc szatan myśli po ludzku, zapewne działa to i w drugą stronę - ludzie myślą po szatańsku ?
Myślenie po bożemu musi się wciskać w wąską szczelinę.

Naśladowanie Jezusa...

Czyli tak praktycznie - co?
Iść w lud i głosić Ewangelię?

Iluż tych ewangelistów mogą ludzie znieść?

Nasz ksiądz parafialny skoncentrował się na słowach - niech weźmie krzyż swój.
Potem była lista codziennych spraw, z którymi boryka się przeciętna rodzina.
Już w tym momencie kazanie straciło dla mnie wiarogodność - przecież ten ksiądz z większością tych spraw nie ma do czynienia.
Bardziej przekonujace byłoby dla mnie gdyby opowiedział jakie to on ma codzienne zajęcia i problemy.

Zajrzałem do swoich wspomnień i nie mogę w nich znaleźć niesienia krzyża.
Oczywiście zdarzało się, że byłem zmęczony, zagubiony, zdezorientowany, przygnębiony. Jednak za każdym razem widziałem w tym tylko wymiar ludzki.