Ciekawie o kawie

 Pierwsze słowo tytułu wpisu jest mocno na wyrost, po prostu tytuł się rymuje, we wpisie nie będzie ani wiele rymu, ani sensu.

Kawa - zerknijmy na fakty...
Kawę odkryła dla Europy armia Sobieskiego w okresie Odsieczy Wiedeńskiej.
Tak konkretnie to polski szpieg,  Jerzy Franciszek Kulczycki. Okoliczności były TAKIE.

Armia Sobieskiego - czyli kawaleria, kawalkada - wszystko jasne.

Polska była chyba najlepiej językowo przygotowanym krajem na ten produkt -
toż co drugi Polak był ciekawy,
a co czwarty - łaskawy
dla kawy.

Kawa zdrobniale to - kawka.
Czyli ornitologia...

W tym miejscu, już od dziecka zastanawiała mnie pewna niekonsekwencja.
Mam na myśli wronę...

Przecież gołym okiem widać, że to jest duża kawka - czyli powinna nazywać się KAWA.
Ewentualnie kawka powinna nazywać się wronka.
Jaki sens ma tyle nazw tego samego gatunku?

Kolejną zagadką jest dla mnie kolor kawowy.
Czy taki kolor istniał przed sprowadzeniem kawy do Polski?
Kolor kawowy zdecydowanie odnosi się do kawy z mlekiem czyli jest to niezwykle bogata gama kolorów a o efekcie decyduje mleko.

Kontynuuję temat kolorów i smaków - a więc : zielonkawy, słodkawy, gorzkawy...
Ciekawe, że wszystkie podane przykłady to kolor i smak niezdecydowany podczas gdy kawa kojarzy się z ostrością zarówno smaku jak i widzenia.
Wniosek jak przy kolorze kawowym - kawa z mlekiem.

I jeszcze chemia - z lat szkolnych pamiętam - kwas siarkowy H2SO4 i kwas siarkawy - H2SO3.
A więc do kawy trzeba mniej tlenu - chyba tylko w chemii.
Wnikając głębiej - kwas siarkawy to forma przejściowa, nie może trwać samoistnie.
Czy do niego też dodaje się mleka?

Przyznam się, że nie pamiętam kiedy pierwszy raz spróbowałem kawy, ale na pewno było to późno, kawa była czarna i gorzka i zupełnie mi nie smakowała.

Oczywiście przez długie lata piłem regularnie kawę zbożową z mlekiem w stołówkach i barach mlecznych, na których bazowało moje odżywianie w dzieciństwie i młodości.

Moje pierwsze pozytywne kawowe doświadczenie pochodzi chyba dopiero  Kuwejtu - kawa arabska -qahwah - czarna, mocna z dodatkiem kardamonu.

By <CC BY-SA 4.0, Link

Obecnie pijam kawę regularnie, ale nie jestem smakoszem, ani jakimś kawoszem czy kawiorem albo kawonem

Oczywiście nie byłbym sobą gdybym nie poszukał skojarzeń muzycznych.
To jest oczywiste - J.S. Bach - Kantata o kawie.
Kilka razy słyszałem przypadkowo fragmenty tego utworu w radio i nie robiły na mnie żadnego wrażenia.

Ten wpis zachęcił mnie do zgłębienia tematu.
Okazało się, że J.S. Bach często współpracował z zespołem muzycznym występującym w kawiarni Zimmermana w Lipsku, stąd inspiracja - KLIK.

Kantata o kawie jest raczej mini-operą, komiczną - to zupełnie nie pasuje mi do wizerunku J.S.  Bacha.
Nie zmieniłem też zdania na temat muzyki - nie robi na mnie wrażenia.

Ale opera to więcej niż muzyka więc obejrzałem z ciekawością - KLIK.

A tutaj fragment innego wykonania, taki bardziej czerwonkawy - KLIK.
Na marginesie wyznam, że przedstawiona scena kojarzy mi się z życiem rodzinnym D. Trumpa.

I jeszcze informacja biograficzna o wspomnianym na początku Jerzym Franciszku Kulczyckim, który wprowadził kawę do wiedeńskich kawiarni - KLIK.

Jednego mi w tym wpisie zabrakło - kawału o kawie.
Może ktoś z czytelników wyciągnie jakiś kawał z rękawa?