PoToKio

 Ani się spostrzegłem a XXXII Igrzyska Olimpijskie się zakończyły i... czegoś mi brak.

Generalnie nie jestem fanem sportu ani wielkich imprez sportowych.
Może to wina tych covidowych restrykcji, że jednak mnie korciło żeby pstryknąć guzikiem w telewizorze i zamiast na śmiertelnie poważnych polityków i komentatorów, którzy karmią nas zjełczałą sieczką, popatrzeć na sportowców, którzy dawali z siebie wszystko.

I tak, prawie codziennie, po śniadaniu, ale przed południowym spacerem oglądałem program olimpijski.
Jak już wspominałem, program przerywany reklamami, ale te nie były zbyt natrętne. Myślę, że czas nadawania miał tu znaczenie - osoby oglądające telewizję o tej porze, to kiepski materiał na kientów.

Australia osiągnęła duże sukcesy w pływaniu, Emma McKeon zdobyła 7 medali (4 złote, 3 brązowe), czyli tyle samo złotych co cała reprezentacja Polski. Inna sprawa, że aż 5 medali zdobyła w sztafetach a tam, na 4 zmianach, potrafi występować 8 osób. 
Na dodatek w reprezentacji Australii występowała również Kaylee McKeown (2 złote medale stylem grzbietowym). 
Tego było już jak dla mnie trochę za dużo.

Niespodziewanie dużo czasu poświęciłem koszykówce.
Mężczyźni zdobyli brązowy medal co uznano za duży sukces. 
Dla mnie odkryciem był Patty Mills...

By Kawhi Leonard Dunk, CC BY 2.0, Link

Uwagę na siebie zwrócił już podczas ceremonii otwarcia gdyż niósł australijską flagę (razem z pływaczką Cate Campbell). Oczywiście wspomniano jego Aborygeńskie pochodzenie co wzbudziło u mnie pewie sceptycyzm gdyż wydaje mi się, że "karta Aborygeńska" jest w Australii mocno nadużywana.

Na szczęście byłem w błędzie.
Patty Mills okazał się być motorem i sercem australijskiej drużyny. W finałowym meczu ze Słowenią zdobył prawie połowę punktów.
Poszukałem informacji o nim i dowiedziałem się, że ma dobrą posadę w amerykańskiej lidze koszykówki NBL i, że nie szczędzi pieniędzy na programy społeczne w Australii.
Więcej TUTAJ.

Podsumowując - wydaje mi się, że były to udane Igrzyska.
Ich sukces mierzę radością sportowców, którzy mieli szanse zaprezentować efekty swojej wieloletniej pracy.
Pełen szacunek dla organizatorów, którzy mieli wyjątkowo trudne zadanie.
Po pierwsze do ostatniej chwili nie mieli pewności czy Igrzyska jednak się odbędą.
Po drugie, wielu Japończyków było niechętnych tej imprezie i nie jestem pewien czy teraz ich nastawienie się zmieniło.
Po trzecie - wszystko się udało - brawo!

Sytuację organizatorów porównałbym do kogoś, kto zaprosił do swojego domu nieznane mu osoby, zapewnił im pełne utrzymanie i rozrywki na czas pobytu i nie oczekiwał za to podziękowania

Ze swojej strony prezentuję nowy typ japońskiej poezji - hai-kuku

Nakarmiliście do syta,
Tysiące głodnych sukcesu.

Arigato.

P.S. Dla Australijskicch sportowców koniec Igrzysk oznacza zderzenie z twardą rzeczywistością - prosto z samolotu powędrowali na 2-tygodniową kwarantannę. 
Rząd Południowej Australii okazał sie tak gorliwy, że sportowcom, którzy odbywają kwarantannę w stanie Nowa Południowa Walia zaaplikował dodatkowe 2 tygodnie kwarantanny.