Niedzielne niekuszenie

 Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem».

Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».

Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».

Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».

Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».

Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».

Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.

Ewangelia św Łukasza 4, 1-13

Kilka tygodni temu narzekałem, że Ewangelia św Łukasza nie jest czytana chronologicznie, tylko skaczemy, głównie do tyłu.
Opisywane w ostatnią niedzielę kuszenie Jezusa miało miejsce podczas postu, który Jezus odbył natychmiast po chrzcie w Jordanie.
Rozumiem, że Ojcowie Kościoła ulegli pokusie żeby zsynchronizować czytania z kalendarzem liturgicznym - czytanie o poście w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu.

Jeśli chodzi o opisywaną w Ewangelii scenę, to po pierwsze zastanawia mnie skąd ludzie o tym wiedzieli?
Jedyna logiczna odpowiedź, to że Jezus im to opowiedział.
Po drugie, zdziwiła mnie naiwność diabła, który chce Jezusa sprowokować do udowodnienia, że jest Synem Bożym.
Naiwność, bo po co Jezus miałby to diabłowi to udowadniać? Logiczne postępowanie z diabłem, to trzymać go w niepewności.

Rozejrzałem się wokół.
Wspominałem kilka dni temu o katastrofalnych powodziach na granicy stanów New South Wales i Queensland. Deszcze ustały, przywracanie stanu normalnego będzie trwało wiele tygodni.
Na moim podwórku - w nocy z piątku na sobotę obudził mnie hałas ulewnego deszczu. W ciągu kilku godzin spadło prawie 40mm deszczu.
W naszym przypadku skończyło się to zablokowaniem rynien. 
Jak to zwykle bywa rynny były zanieczyszczone liśćmi, mieliśmy poprosić syna żeby przyjechał z odpowiednią drabiną i oczyścił, zadanie zostało wykonane, ale o jeden dzień za późno.

Jedynym odczuwalnym efektem ulewy było więc niewyspanie.
To dało mi okazję do włączenia się w postny klimat - w niedzielę, zamiast do naszej parafii, pojechaliśmy do kościoła oddalonego o kilkanaście kilometrów gdyż po 2-letniej przerwie odprawiano tam mszę w języku polskim.
To oznaczało pobudkę o dzikiej dla mnie porze - 6:45 rano. 
Resztę niedzieli wypełniły drobne spotkania towarzyskie, w których uczestniczyłem w stanie lekkiego letargu i pewnie z tego powodu nie miałem apetytu. 
No to jak tu pościć?
Kusiło mnie tylko żeby napisać niedzielny wpis blogowy, ale nie dałem się skusić, poszedłem wcześnie spać.

P.S. W tym szalonym hałasie informacyjnym wokół wojny na Ukrainie nie zauważyłem żadnej wzmianki o Zimowej ParaOlimpiadzie która kilka dni temu rozpoczęła się w Chinach. 
Więc podam wzmiankę - zawodnicy Rosji i Białorusi nie zostali dopuszczeni do igrzysk i odesłani do domu - KLIK.