Niedzielne czytanie - natura

Mój ostatni wpis z niedzielnej serii napisałem sporo miesięcy temu - ponad cztery.
Jakoś brakło mi inspiracji.

A dzisiaj?

List św Pawła:
Całe stworzenie tęskni bowiem za dniem wspaniałego objawienia się dzieci Boga. Wbrew swojej woli, ale z woli Boga, doświadcza ono skutków grzechu. Ma jednak nadzieję, że i ono zostanie uwolnione od przekleństwa śmierci i będzie żyć w wolności i chwale dzieci Boga. Wiemy bowiem, że po dziś dzień nawet przyroda ciężko wzdycha i doznaje bólów rodzenia.
List do Rzymian 8 18-20.

Całe stworzenie - 
Generalnie nie mam zbytniego zaufania do św Pawła. Wszak wie on o działaniu Jezusa tylko z opowieści, działa głównie poza Izraelem i dostosowuje się do lokalnych problemów.
Tu jednak dotknął bardzo ogólnego tematu, na dodatek wyjątkowo obecnie aktualnego - natura i środowisko naturalne.
Pierwsza istotna sprawa to - cała natura doświadcza skutków grzechu.
Pełna zgoda - według mnie nie dzieje się to bezpośrednio, ale w wyniku działania ludzi (grzesznych ludzi).
Przypomnę pierwszy grzech człowieka skażonego grzechem pierworodnym - Kain zabija Abla.
Powód - Bóg wybrał ofiarę Abla - pasterza a odrzucił ofiarę Kaina - rolnika.
Pełna (prawie) zgoda - przypomina mi to rozdział pod tytułem - Przekleństwo rolnictwa - z książki Yuvala Harari - Krótka historia ludzkości.
Od rolnictwa zaczęło się wszelkie zło - monokultura rolnictwa prowadzi do masowych klęsk żywiołowych, gromadzenia dóbr, konieczności wymyślenia pieniądza i wszystkiego co za tym idzie.
Efekty czujemy dzisiaj - większość ludzkości doświadcza chorób cywilizacyjnych a natura marnieje w oczach.
Pierwsze postacie Biblii - Abraham, Izak, Jakub - ojciec Izraela - to wszystko wędrujący pasterze.
Dopiero syn Jakuba - Józef - ściąga całą rodzinę do rolniczego Egiptu, załatwia jej najlepsze tereny rolnicze, na skutki nie trzeba długo czekać (tylko 300 lat), Izraelici opuszczają Egipt, napadają na bogu ducha winnych mieszkańców Kanaanu, mordują kogo popadnie i... konflikt trwa do dzisiaj. 

Św Paweł musi oczywiście stawiać ludzi na pierwszym miejscu i pisze, że dzieci Boże będą żyć w chwale, ja jednak wyobrażam sobie, że żyć w chwale po śmierci będą tylko wybrani i nie będą musieli ani jeść, ani się wypróżniać, ani upiększać się strojami, biżuterią czy kosmetykami.
To będzie rzeczywiście wyzwolenie natury.

Tak się dziwnie składa, że temat częściowo zgadza się z moją aktualną lekturą - Richard Flanagan - The Living Sea of Waking Dreams. - Żywe morze snów na jawie.
Richard Flanagan to bardzo utalentowany australijski pisarz. Kilka jego książek bardzo ni się spodobało, kilka się nie spodobało, ale przyznaję, że są świetnie napisane, ta, wspomniana tutaj, jest świetnie napisana, ale... nie jestem w stanie jej czytać, a może raczej - mam świadomość,  że już całą przeczytałem.

Książka opisuje proces demencji - zanikanie świadomości...
Niemożliwe powiedzieć jak znikanie się rozpoczęło, ani czy się skończyło, pomyślała Anna. Albo, w samej rzeczy, jak to zacząć. Czy to dotyczy mnie czy ją czy jego, czy to dzieje się teraz, czy wtedy, czy wkrótce.  A nie znając czasu zdania jeszcze trudniej je sformułować. Może to nawet niemożliwe. 
Były słowa?
Czym one były?

Zrozumieliście coś?

Następne zdania dają lepszą perspektywę...
Świat stawał się codzień bardziej gorący, bardziej hałaśliwy, ginęło więcej owadów, więcej  hałasu na szosie, więcej żab i węży wymiera, więcej brexitotrumpowego węgloklimatu, więcej i więcej pieprzonych turystów.. - lista jest długa.

Widzę tu swego rodzaju wyścig - natura ginie, jednocześnie człowiek zapomina kim jest i przestaje istnieć. Może nie jest to obiecywane przez św Pawła uwolnienie od przekleństwa śmierci, ale odbieram to raczej jako uwolnienie człowieka od samego siebie a przy okazji uwolniona od człowieka natura też odżyje.