Od-waga

 Mnie przytyć nie kazano, zebrałem odwagę,
nabrałem rozpędu, wstąpiłem na wagę.
Waga zachybotała, minęło chwil kilka,
na liczniku wyraźnie ubyło kil kilka.
Znajomy skorygował - nie bądź tępy jak kilof,
nie mówi się kil kilka tylko kilka kilo.

Przestań mi przyjacielu krążyć koło tyłka,
pamiętaj, że kiła to nie piła, nie zdrabnia się na kiłka.
Nie piła? O kim mówisz? Może piła chyłkiem,
A jak się upiła to kręciła tyłkiem.
Coż to za podejrzenia? Przestań póki Bóg miły,
od kręcenia tyłkiem nikt nie dostał kiły.

Przestań tu mnie znieważać bo za mało ważysz,
a poza tym to żaden dziś z ciebie towarzysz.
I nie myśl sobie czasem, żeś taki odważny
bo schudłeś kilka kilo, nie jesteś tak ważny.
Być może nie tak ważny lecz starczy mi odwagi
by  rzec - odwal się od mojej wagi.

Taka była ta nasza rozmowa,
zważyliśmy ciała, nie ważyliśmy słowa.
Na koniec postąpiliśmy raczej nierozważnie,
wypiliśmy raz po koniaku by nam było raźniej,
a potem, by zażegnać wcześniejsze obrazy,
jeszcze raz po koniaku i do tego zrazy.
I tak ledwie minęła krótka chwilka
a ja odzyskałem stracone kil kilka.

Na sąsiedniej ulicy napotkałem samochód, który wzywał do pokoju i pojednania...